پریاپیسم، نعوظ طولانی مدت آلت تناسلی است. نعوظ کامل یا جزئی ساعت ها بعد از آن ادامه می یابد یا در اثر تحریک جنسی ایجاد نمی شود. انواع اصلی پریاپیسم ایسکمیک و غیرسکمیک است. پریاپیسم چه نوع بیماری است؟ به طور کلی یک بیماری غیر معمول است، اما معمولاً در گروه های خاصی مانند افرادی که به بیماری سلول داسی شکل مبتلا هستند، رخ می دهد. درمان سریع پریاپیسم معمولاً برای جلوگیری از آسیب بافتی که می تواند منجر به ناتوانی در ایجاد یا حفظ نعوظ شود (اختلال نعوظ) مورد نیاز است. پریاپیسم معمولاً مردان 30 ساله و بالاتر را تحت تاثیر قرار می دهد، اما می تواند در دوران کودکی برای مردان مبتلا به بیماری سلول داسی شکل شروع شود.برای درمان اختلال نعوظ از دستگاه وکیوم مردانه استفاده میشود.نحوه استفاده از وکیوم مردانه را حتما مطالعه فرمایید .

علائم پریاپیسم

علائم پریاپیسم بسته به نوع پریاپیسم متفاوت است. دو نوع اصلی پریاپیسم عبارتند از پریاپیسم ایسکمیک و پریاپیسم غیرسکمیک.

پریاپیسم ایسکمیک: پریاپیسم ایسکمیک که پریاپیسم جریان کم نیز نامیده می شود، نتیجه عدم خروج خون از آلت تناسلی است. خون در آلت تناسلی به دام می افتد زیرا نمی تواند از سیاهرگ های آلت تناسلی خارج شود یا مشکلی با انقباض ماهیچه های صاف در بافت نعوظ آلت تناسلی وجود دارد. پریاپیسم ایسکمیک رایج ترین نوع پریاپیسم است و نیاز به مراقبت های پزشکی فوری برای جلوگیری از عوارض ناشی از نرسیدن اکسیژن کافی به بافت آلت تناسلی دارد.علائم و نشانه ها عبارتند از:

• نعوظ که بیش از چهار ساعت طول بکشد یا با علاقه یا تحریک جنسی ارتباطی نداشته باشد
• پایه آلت تناسلی سفت و سخت، اما نوک آلت تناسلی نرم است
• بدتر شدن تدریجی درد آلت تناسلی

پریاپیسم لکنت زبان چیست؟

پریاپیسم عود کننده یا متناوب نیز نامیده می شود .نوعی پریاپیسم ایسکمیک است. یک بیماری غیر معمول، پریاپیسم لکنت زبان، دوره های مکرر نعوظ طولانی مدت را توصیف می کند و اغلب شامل دوره های پریاپیسم ایسکمیک است. بیشتر در مردانی که دارای یک اختلال ارثی هستند که با گلبول های قرمز غیرطبیعی شکل (بیماری سلول داسی شکل) مشخص می شود، رخ می دهد. سلول های داسی می توانند رگ های خونی آلت تناسلی را مسدود کنند. در برخی موارد، این بیماری با نعوظ های ناخواسته و دردناک با مدت کوتاه شروع می شود و ممکن است در طول زمان به نعوظ های مکرر و طولانی تر تبدیل شود. پریاپیسم لکنت ممکن است در دوران کودکی شروع شود. افراد که به این بیماری مبتلا هستند نباید از دستگاه وکیوم استفاده کنند.

پریاپیسم چه نوع بیماری است؟

نعوظ معمولاً در پاسخ به تحریک فیزیکی یا روانی رخ می دهد. این تحریک باعث شل شدن برخی از ماهیچه های صاف و افزایش جریان خون به بافت های اسفنجی آلت تناسلی می شود. در نتیجه آلت تناسلی پر از خون نعوظ پیدا می کند. پس از پایان تحریک، خون به بیرون جریان می یابد و آلت تناسلی به حالت غیر سفت (شل) خود باز می گردد. پریاپیسم زمانی اتفاق می‌افتد که بخشی از این سیستم خون، عروق، ماهیچه‌های صاف یا اعصاب جریان طبیعی خون را تغییر می‌دهد و نعوظ ادامه می‌یابد. علت اصلی پریاپیسم اغلب نمی تواند تعیین شود، اما شرایط متعددی ممکن است نقش داشته باشند.

چه عواملی باعث بیماری پریاپیسم می شود؟

اختلالات خونی: بیماری های مرتبط با خون ممکن است به پریاپیسم کمک کنند. معمولاً پریاپیسم ایسکمیک، زمانی رخ می دهد که خون قادر به خروج از آلت تناسلی نیست. این اختلالات عبارتند از:

• بیماری سلول داسی شکل
• سرطان خون
• سایر بیماری های خونی (دیسکرازی های هماتولوژیک)، مانند تالاسمی و مولتیپل میلوما
• شایع ترین تشخیص مرتبط در کودکان، بیماری سلول داسی شکل است.

آیا مصرف دارو سبب بیماری پریاپیسم می شود؟

در ابتدا به توضیح اینکه پریاپیسم چه نوع بیماری است؟ پرداختیم حال می خواهیم عواملی که سبب این بیماری می شود بررسی کنیم. معمولاً پریاپیسم ایسکمیک، یکی از عوارض جانبی احتمالی تعدادی از داروها است، داروهایی که ممکن است سبب بروز این بیماری باشد عبارتنداز:

داروهایی که مستقیماً به آلت تناسلی برای درمان اختلال نعوظ تزریق می شوند، مانند آلپروستادیل ، پاپاورین، فنتولامین و غیره

داروهای ضد افسردگی، مانند فلوکستین (پروزاک)، بوپروپیون (ولبوترین XL، ولبوترین SR)، ترازودون و سرترالین (زولوفت)

داروهای مورد استفاده برای درمان اضطراب یا اختلالات روان پریشی مانند هیدروکسی زین (ویستاریل)، ریسپریدون (ریسپردال)، الانزاپین (زیپرکسا)، لیتیم (لیتوبید)، کلوزاپین (کلوزاریل)، کلرپرومازین و تیوریدازین

هورمون هایی مانند تستوسترون یا هورمون آزاد کننده گنادوتروپین

رقیق کننده های خون، مانند وارفارین (جانتوون) و هپارین

عوارض بیماری پریاپیسم

پریاپیسم ایسکمیک می تواند عوارض جدی ایجاد کند. خون محبوس شده در آلت تناسلی از اکسیژن محروم است. هنگامی که نعوظ بیش از حد طول می کشد معمولاً بیش از چهار ساعت این کمبود اکسیژن می تواند شروع به آسیب رساندن یا تخریب بافت های آلت تناسلی کند. پریاپیسم درمان نشده می تواند باعث اختلال نعوظ شود.

مصرف الکل و مواد مخدر

الکل، ماری جوانا، کوکائین و سایر مواد مخدر می توانند باعث پریاپیسم، به ویژه پریاپیسم ایسکمیک شوند.